De blanke top de duinen

Een uur eerder opgestaan dan we gewend zijn omdat de afstand Sante Fe tot aan Colorado Springs een dikke 450km bedraagt en we onderweg ook het natuurpark Great Sands Dunes aan wilden doen.
Na een uur rijden bij een typical Amerikaans weg cafe een korte stop voor een plas en een bakkie koffie.







Op het toilet zat het toiletpapier op een Kokopelli-houder de laatste keer dat ik "ons Symbool " tegen zou komen in New Mexico want we reden later in de morgen New Mexico uit en Colorado in.
Was het gisteren stralend blauw vandaag was er een dunne sluier bewolking maar met een temperatuur van rond de 17 graden viel daar mee te leven.
Om half 1 240 km gereden en bij de afslag naar de Great Sand Dunes...
Vanaf de highway loopt één verharde weg het park in van 20km en die weg eindigt al snel nadat je de parkgrens bent gepasseerd...Onze pas voor de nationale parken in de USA aangeschaft voor 25 euro via markplaats kwam voor de 6de keer goed van pas.
De duinen zijn gevormd door zand van de Rio Grande Duizenden jaren lang zijn zandkorrels opgepikt door de sterke westenwind die hier vaak voorkomt.Door het vocht wat de zandkorrels opnemen worden deze zwaarder. Vooral het onderste deel van de duinen blijft daardoor heel constant van vorm.







Het zand dat zich aan de oppervlakte van de nog steeds groeiende duinen bevindt is nog wel heel droog; de zichtbare patronen zijn onder invloed van de vaak aanwezige wind - erg veranderlijk.







Net voor de stop bij de sand dunes staken er een paar herten de weg over...







Voordat we begonnen aan de wandeling de duinen in geluncht bij car







Gaan lopen en alvorens je gaat stijgen de duinen in steek je eerst een stuk "strand" over van ongeveer 300meter.Hierna begint de stijging de duinen in waarbij de combinatie zand en stijgen het lopen aardig zwaar maakt....Het was voor ons een prima training voor de kust marathon 2011...;-)
De wandeling gaat eerst over opgestuwde zandheuvels maar krijgt een steeds mooier karakter door zandgraten die je oversteekt met aan weerszijden zanddiepten...
Pas na enige tijd tijdens de duinklim bemerk je daadwerkelijk hoe hoog deze duinen zijn en dat je niet zo naar boven loopt.
Op een mooi punt van de klim met een prachtig uitzicht op het duin maar ook op de hele bergomgeving besluiten Hilda Yvonne en Nick te stoppen. Ik spreek af een half uur alleen verder te lopen met als doel de ....top.








Het werd een onvergetelijk half uur.... De weg naar de top loop ik alleen.
Het stijgings percentage neemt toe en voel mijn hartslag bonken door het hele lijf.
Ik wil te snel gaan maar besef op 3000 meter te lopen door het zware zand waarbij de Nepalese gids door mijn hoofd spookt...bistarie....bistarie.....of te wel rustig blijven lopen ...stap voor stap...
Bistarie Bistarie was in de Hymalaya de enige remedie om boven te komen en nu is het niet anders...Eenmaal boven is de beloning onbetaalbaar...In de Alpen menig keer over een graat gelopen met stijle afgronden waar ik pas van kon genieten wanneer we weer afgedaald waren...
Nu eindig je op een zandgraat met een uitzicht van 360 graden op een landschap van zand met op achtergrond de Rocky Mountains met zijn witte toppen..... Bang om naar beneden te vallen is er niet je kunt hoogstens een aantal meters naar beneden rollen door het zand.
Het gevoel alleen op de wereld te zijn die nu alleen bestaat uit zand en prachtige uitzichten geven me een onbeschrijfelijk gevoel.







Naast de beschreven beloning is het ook geweldig als een kind van 50 naar beneden te kunnen huppelen door het zand waarbij de enige voelbare verantwoordelijkheid is die voor de foto camera....
Afgedaald naar de Hilda,Niek en Yvonne huppelen we gezamelijk het duin af


Kijk op de foto naar huppelende Yvonne die zweeft over zand




Door de veranderde stand van de zon kleuren de duinen weer heel anders dan bij aanvang van de klim..







Na drie uur kind te zijn geweest spelend in het zand 3 uur volwassen achter het stuur om 240km te rijden over de Highway met de naam Ronald Reagan naar camping in Colorado Springs
We arriveren om half zeven op de camping welke wat buiten de stad ligt..
Gelukkig wel een tankstation met een Subway die 24 uur open is waar we onze avond maaltjd hebben genuttigd...

Morgen onze laatste dag.....een korte rit naar Denver maar ook deze dag nog een uitstapje gepland naar de Valley of god alvorens we terug keren naar de Valley of god dicht bij Goes....

Kokopelli

Gisteren zonder ontbijt de dag gestart en onderweg deze bij Starbucks genuttigd.
Vandaag ontbijt in het hotel...... Naar Nederlandse maatstaven was het karig maar na wat we gewend zijn in Amerika viel het nog alleszins mee...
Brood wat je kan toasten en als beleg jam....cornflakes en de wafelmaker die we in bijna elke hotel tegen komen...Als drinken koffie en Jus dus wat hadden we te klagen.
Geen reisdag vandaag maar een toer door het achterland van Santa Fe waar tal van dorpen zijn...(Pueblos) van verschillende Indianen stammen.Eerst een stuk highway waarbij de viaducten beschilderd waren met tekens en symbolen van de Indiaanse stam aangrenzend aan de highway







Bij het nemen van de bovenstaande foto stopte een oude Chevrolet en draaide een Indiaanse vrouw het raam open.Ze vroeg of ik een permit had om fotos te maken in deze streek.Mijn verbazing weg gefronst en gaf aan geen Permit te hebben.De vrouw gaf aan dat ik er eentje kon halen in de volgende Pueblo bij de office...
Zowel de Pueblo als deze office niet kunnen vinden dus verder gereden waarbij we in een gebied kwamen waren weer wetten gelden van een andere Pueblo.
Uit informatie die we gegoogeld hadden was duidelijk geworden dat Indianen dorpen autonome staatjes zijn met eigen strenge regels.Bij overtreding hiervan kunnen boetes fors zijn...Een gewaarschuwd mens.....

Bij de Kamelenrock waar we stopten om voorzichtig fotos te maken zakte de schrik toen de deur open ging van een auto en het ook toeristen bleken te zijn.







De weg liep verder na het kleine doprpje Nambe Wat om me heen gekeken waarbij ik niemand zag om navraag te doen naar een Permit en toch maar wat fotos gaan maken van de Kerk in pueblo stijl met op het aangrenzende kerkhof een miniatuur uitgave.








De weg slingerde verder door een bosrijk gebied met regelmatig kleine dorpjes waar niet gek veel te beleven viel...
Tegen het middaguur waren we in het plaatsje Taos
Gestopt bij een cafeetje wat er aan de buitenkant alleraardigst uit zag.








Eenmaal binnen waande we ons in de movie One flew over de cockoos's nest.
Het cafe wat er binnen alternatief uit zag werd voornamelijk bezocht door mensen met een fikse Psychiatrische stoornis.Een zeer kleurrijk gezelschap aan mensen omringde ons waarvan de meeste in een heel andere realiteit zaten als wij.







De mensen gingen gewoon verder met hun ding zonder dat wij op schenen te vallen...
Een man met o.a. een soort zwarte bolhoed en niet alledaagse kleding zocht wel even kontakt met ons en Nederland leek hem wel wat. Na onze uitleg dacht hij dat Finland mogelijk een betere optie was om nog eens heen te rijzen...
Na bezoek aan het toilet afgerekend en de "normale wereld" weer binnen gestapt









In Taos wandelen wij door de binnenstad,onder andere rondom het 300 jaar oude stadsplein (Don Fernando de Taos Plaza), bekijken een aantal interessante gebouwen en winkels met souvenirs en kunst.
Rijdend door New Mexico kwamen we regelmatig het Symbool van de krom staande man spelend op een instrument tegen







Dit symbool begon ons te intrigeren zonder de betekenis te weten.
In een winkeltje met Indiaanse kunst kwamen we de kromstaande man weer tegen afgebeeld op leisteen.Het gekocht en in het hotel gaan googelen.....
De naam van de man is.....kokopelli Hij is de bron van muziek en dans en brengt vreugde in de omgeving waar hij is.Zo aan Aan het begin van een lange winter kan Kokopelli de Indiaanse god ons mogelijk thuis nog erg dierbaar zijn....

Na het bezoek aan Toas 6 km verder gereden naar Pueblo Taos waar weer een andere Indiaanse Stam woont... Bij de ingang stond een slagboom en werd ons duidelijk gemaakt dat er geen buitenstaanders welkom waren deze middag.
Ook fotos maken van op afstand werd niet toe gestaan... Het werd nogmaals duidelijk de Pueblos zijn Autonome staatjes met eigen regels.

Ook vandaag reden we weer regelmatig in de buurt van een gele lijn en zal de trouwe bloglezer begrijpen dat we de oevers van de Rio Grande voor de derde dag op rij volgden.







Morgen trekken we verder noordelijk richting Colorado Springs
Op de dag blijft het hier opmerkelijk mooi weer en zacht voor de tijd van het jaar
Op de dag nog altijd een strak blauwe hemel en telde ik vandaag vier wolkjes..
De nachten beginnen wel kouder te worden nu we richting de Rocky Mountains komen.... Plan is om morgen nog een bezoek te brengen aan de Great Sand dunes die op 3000meter liggen en waar temperatuur vandaag -10c was....
Zal ik toch nog een lange broek aan moeten trekken....

Tarantula

Tarantula

Na een koude nacht bij het op staan een strak blauwe hemel wat een hele dag zo is gebleven.Wederom om 8 uur gaan rijden na het ruimen van de hut maar dit keer zonder ontbijt.... Gevieren gisteren er niet aan gedacht dat we brood moesten halen.
Het eerste deel van de route was een stuk highway welke we na een km of 25 zijn afgereden om te gaan ontbijten.... Aan de highway staan ruim van te voren borden over Food....lodge en shop mogelijkheden die er zijn bij de volgende afslag.
We reden de boulevard op met een veelheid aan fastfood bedrijven waarbij onze keus viel op Starbucks... Koffie met een stuk Pumkin bread had mijn voorkeur boven bv. een hamburger of kipnuggets als ontbijt bij de Mac.
Om negen uur is het al flink druk bij de fastfood bedrijven en aanschuiven in de rij.
Na het ontbijt nog een kleine 25km gereden alvorens af te slaan naar National park Kasha Katuwe Tent Rocks
In het park zijn unieke kegelvormige rotsformaties, de Tent Rocks. De rotsen zijn ontstaan doordat hier, 6 tot 7 miljoen jaar geleden, als gevolg van een aantal vulkanische erupties dikke lagen as en puimsteen terecht zijn gekomen.







In het park aan gekomen zijn we een trail gaan lopen onder ideale omstandigheden...Een fel schijnend zonnetje bij een strak blauw hemeldek.
Beren zoals in Yosemite kwamen we niet tegen tijdens onze wandeling maar ook dit een andere wereldburger waar we ook respect voor opbrachten en op afstand bleven....

Na googelen in het hotel bleek dat deze wereldburger een Amerikaanse Tarantula was welke tot de grootste v/d wereld behoort.



Het was een goed begaanbare trail met al snel uitzicht op de tent rocks en passages door smalle kloven... Het gesteente...de lichtinval en de helder blauwe hemel leverde unieke plaatjes op...







Op het pad liggen een paar kleine rotsblokken waar je op moet klimmen wat de trail alleen maar leuker maakt. Na een fikse stijging heb je een mooi uitzicht op de tent rocks en zie je in de verte de Rocky montains liggen...







Het pad wat je gelopen hebt loopt je ook weer terug met vaak weer heel andere dingen die opvallen... Wat ik al eerder beschreef is het vooral het gesteente met de zeer bijzondere lichtinvallen wat ook nu weer vaak surrealistische plaatjes opleverde.







Bij terugkomst gaan luchen..... we hadden inmiddels onderweg een brood gescoord...
Tijdens de lunch hadden we twee gasten die met ons mee aten....









De weg vervolg naar Santa Fe.... Al twee dagen hebben we zeer regelmatig zicht op de Rio Granda....Deze rivier van een dikke 3000 km die in de Rocky mountains ontspringt en naar Mexico stroomt kenmerkt zich voor ons al twee dagen door zijn goudgele oevers waardoor we rijdend door het landschap steeds weten waar de Rio Grande stroomt..







In Santa fe eerst naar een outlet Centum gereden om bij de Nike winkel schoenen voor Justin te kopen...Helaas konden we niet de juiste vinden...
Na een helse tour door Santa fe waar we op het spitsuur reden en ik een paar keer van rijstrook 1 naar rijstrook 5 moest manouvreren een volgende mall aan gedaan...
Helaas ook hier niet het gewenste resultaat...
Hierna naar het centrum van Santa fe gereden.... Wat direct opvalt is de Pueblo bouwstijl.Pueblo-stijl huizen zijn gemaakt van adobe (in de zon gedroogde modder), maar kan ook worden gebouwd met beton.







Ook de parkeergarage is in Pueblostijl








De dag gestart bij de Starbucks en ook ons bezoek aan Santa fe beeindigd met koffie bij de Starbucks.... we zijn al aardig ingeburgerd....

Begeisterd

Na ons bezoek aan Croutdroft afgedaald naar Alamogordo waar het aanmerkelijk warmer was dan in het leuke bergdorpje op 2600meter.Gaan shoppen in een Mall en o.a.een paar Nieuwe Asics hardloopschoenen kunnen scoren. Betaalde er hier een kleine 60 Euro voor waarbij ik in Nederland vaak een kleine 100euro neer tel
Bij een Aziatisch tentje gaan buffetten voor 5 euro inclusief drinken en zoals jullie weten mag je in Amerika re fillen wanneer je beker leeg is…. De zuinige Zeeuw in me had weer niets te mopperen…
Rond half vier richting White Sands gereden waarbij Yvonne en ik onderweg bespraken of het wel een mooie “voorstelling” ging worden want het was fiks bewolkt geworden gaande weg de dag.
De weg richting de duinen ziet er wintersportachtig uit….







Bij de voorlaatste stop uit gestapt en de witte duinen in gewandeld. Het had er alle schijn naar dat het een mindere voorstelling zou worden dan gisteren want de hoofdrolspeler kreeg van de Clouds maar weinig kans om zijn talent de tonen….
Hier kwam verandering in op het moment dat de Clouds zich beter op het toneel gingen positioneren en de zon de Clouds ging belichten….







Het werd adembenemend….oogstrelend……. bijna onwerkelijk wat we te zien kregen.
De “” voorstelling” duurde iets meer dan een uur waarbij mijn vinger haast vast geplakt leek aan de knop van mijn foto toestel. Nooit eerder zoveel foto ’s in een uur gemaakt waarbij ik een paar keer op het witte koude zand ben gaan zitten om alleen maar te genieten van de “voorstelling”









Waren we de vorige dag blij geweest met een heldere hemel door de wolken werd The white sands vandaag een onvergetelijk spektakel.







Surrealistisch was de wereld om ons heen en we bleven nog lang begeisterd nadat we de ´´zaal ` hadden verlaten.








Begeistert waren ook vele mensen die we in de supermarkt tegen kwamen waar we nog wat eten gingen halen.Vanwege de Halloween liepen de meeste Amerikanen in een carnaval uitdossing veelal gerelateerd aan geesten en skeletten.
Terug in het hotel nagenoten van een bijzondere middag White Sands door de fotos te bekijken en er over na te praten….
Ook vandaag was het weer zeer bijzonder dat we op het moment dat we White Sands uit reden het nog 20 km naar Alamogordo is en dat je dan al tegen de brede lightline van de stad aan kijkt.
Het doet vermoeden dat het een vrij grote stad is maar het is eigenlijk niet meer dan de 10km lightline waar je 20 kilometer tegen aan kijkt...De Boulevard stad Alamogordo...
Deze stad vanmorgen om 8 uur verlaten om richting Albuquerque te rijden ...Een afstand van 332km. Na al het mooie wat we de laatste weken gezien hebben is het vandaag een minder spectaculair landschap.. Eindeloze kaarsrechte wegen door gele weidenvelden die grotendeels onbewoond zijn. Met de cruisecontrole op 80km is mijn enige activiteit het stuur vast houden.... Actief sturen is zelfs nauwelijk nodig want bochten zijn er nauwelijks....
Onderweg wel even gestopt in de Valley of Fire... Het zwarte gesteente deed ons denken aan het lave steen van de Teide de vulkaan op Tenerife maar dit gesteente zag er wel broos uit maar was zwaarder.










Doordat we vandaag onderweg minder vaak stoppen voor een foto te nemen....wanneer we iets moois zien zeggen we namelijk tegen elkaar .....mooi maar komt niet door de schifting dus door rijden....en door het makkelijke traject zijn we al om 13.00 op de camping.Ff wat gegeten en de stad in gegaan. We kozen er voor omn de old town te bekijken.Het is de Historische binnenstad in het hart van Albuquerque welke in 1706 is gesticht.Centraal punt is de San Felipe de Neri Church










Vele leuke winkeltjes met vriendelijk mensen die onze vragen over tal van Indaanse symbolen die we bij regelmaat zien terug keren uitgebreid beantwoorden.








Na een middag struinen in een sfeervol Mexicaans restaurantje gelegen aan de Route 66 die ook hier door loopt gaan eten.
Rond 9 uur terug op de.....







Inmiddels het zuiden van Amerika verlaten en aan het klimmen richting Rocky mountains... Op de dag nog heerlijk weer maar 's avonds in de hut nu weer een kachel nodig....Tijd voor een borrel......

witte katoen en zand

Na een prachtige dag met een veelheid aan indrukken aangekomen in Alamogordo een aardig grote plaats......Onderweg op de meest onherbergzame gebieden hadden we WIFI
wat we nu ontberen.... Hebben hier een rustdag waarbij we mogelijk later op de dag nog een leuk tentje tegen komen om jullie te informeren over het vervolg van de reis...
Nu gebruik makend van de PC in de loge van het hotel 's morgens om 8 uur werkt dat niet.....eerst maar eens eens hapje eten.....
Na het ontbijt sfeervol cafe gaan zoeken in Alamorgordo om zondag ochtend ff lazy voor te zetten.... De sfeer die we zochten na korte autorit niet kunnen vinden...kort overleg waarbij mijn kennis van het gebied als gevolg van het nodige snuffelwerk tijdens nachtdiensten van pas kwam... Op 22miles naar een wintersport plaatsje gereden....Cloudcroft op 2600meter hoogte. Bij het uitstappen eerst maar ff een jas aan getrokken maar vonden er direct de sfeer en pitoresk cafeetje met WIFI wat we zochten...

Terug naar Gisteren... De dag begon met sms van Monique die gedroomd had over Yvonne die er heel anders uit zou zien....Dat dromen geen bedrog zijn toont de foto...








Doordat we ons versliepen begon onze reisdag dit keer pas om 8.15uur...
Er voor gekozen niet de snelste weg te nemen naar onze volgende bestemming maar een mooi blokje te nemen.... Zoals inmiddels wel duidelijk is gaat het dan al snel om 150km maar het was weer geen straf...
Anders dan wat de verkeersborden onderweg regelmatig aan gaven zitten wij nog niet in een ....







Het eerste plaatsje wat we passeerden is Silver City de geboorte plaats van Billy de Kid
Na Silvercity rijden we door een zeer afwisselend landschap richting Caballo.
120km waarvan delen bergachtig met passen die we door steken, kort begroeide heuvels met vervolgens weer een uitgestrekte vallei waarbij het landschap altijd blijft boeien.







We rijden op schema om bij de White sands te zijn bij zonsondergang wanneer deze het foto geniekst zijn waardoor we besluiten niet highway te nemen maar de weg die er bijna naast loopt die alle kleine dorpjes aan doet.
Voor het eerst rijden we door een agrarisch gebied waar peper...katoen...kool worden verbouuwd en waar rijen pecannoten bomen staan.





In het Peper plaatsje Hatch een hapje gaan eten...







De gevulde Burritos smaken voortreffelijk alleen waren ze groter dan we hadden verwacht waardoor we er eentje mee namen voor 's avonds in het hotel.
De weg naar the White Sands loopt door een uitgestrekte vallei waarbij we een border control post passeren en onze paspoorten moeten tonen.
Hierna zien we direct de White sands voor ons liggen...
Het is net vijf uur geweest waarbij de zon al langszaam aan het zakken is..
Het is 1 weg die door de White Sands loopt met verschillende stops.
Ik snap dat jullie zullen denken...oke maar wat zijn nu eigenlijk die White sands...
Is dat echt de moeite waard om als geaarde Zeeuwen die gewend zijn aan zand en duinen daar een bezoek aan af te leggen.?
Het zeer speciale gevoel wat het bij ons opriep was dat het eerder een sneeuwlandschap is waar je door rijd dan zand...






Bij de laatste autostop de duinen in getrokken waarbij de ondergaande zon steeds weer andere kleurtinten liet zien.
De ondergaande zon gaf in dit Theater de eindtijd aan van de voorstelling.
Op het moment dat de zon achter de berg verdween was het einde voorstelling en moesten we het park verlaten....







Heerlijk aan blog kunnen werken in cafe met de uitstralng van een huiskamer. Vanmiddag nog een keer naar het Theater White sands... Voorstelling was te boeiend en willen we nog een keer mee maken.

Gunfight

Vanmorgen met een beetje pijn in het hart afscheid genomen van de bijzondere camping in Benson...Het was er prima toeven in de dessert en had het er best een weekje vol kunnen houden....maar goed the show must go on en de trouwe lezer zal begrijpen dat het aanvangstijd hiervan 8 uur was....
Het eerste stadje wat na nog geen uur rijden aan deden was Thombstone
op 26 oktober 1881, vond hier de beroemde 'gunfight at the OK Corral' plaats.Het verhaal wat vele malen in boeken is beschreven en verfilmd.
Eind vorige eeuw was Tombstone welvarend en in het Birdcage Theatre traden Europese sterren op en er werd gegokt om miljoenen.
Het roemruchtte verleden word op een voor mij acceptabele manier uit gebuit wat het bezoek aan Thombstone meer dan de moeite waard maakt....








Leuke winkeltjes met een verschijdenheid aan kleurijke mensen die geheel passen in deze omgeving die niet alledaags is.....








Heerlijk aan het snuffelen geweest in de winkeltjes en doordat het lekker vroeg op de dag was overal nog bijzonder rustig....
Dat het Halloween tijd is is overal goed te merken waarbij we regelmatig uitgedostte types tegen komen....Ook de meisjes van de bank laten zich niet onbetuigt...








In de saloon koffie besteld en ondanks dat het net negen uur is zijn wij in deze een uitzondering want de mannen aan de bar drinken al sapjes met een schuimkraag

De regels voor het bezoek aan de saloon zijn duidelijk





Vervolgens een bezoek gebracht aan de kerk....







Na het bezoek aan Thombstone na een klein uur rijden gestopt in Bisbee
Bisbee is de plaats die in de tijd van het wilde westen bekend stond als wel erg wild.... Tevens is Bisbee bekend om zijn kopermijnen met de grootste koperproductie van de wereld. De kopermijn is nog in bedrijf.
De stad kenmerkt zich verder door een rijk arsenaal aan Victoriaanse huizen die nogal eens tegen de bergwand aan geplakt zijn...









Vanuit Bisbee loopt de weg verder naar Douglas de grensplaats met Mexico..
Het zal duidelijk zijn dat dit ons zuidelijkste punt is van de USA reis 2010
.Onderling het er over gehad hier waakzamer te zijn omdat het ons hier net wat onveiliger lijkt dan waar we tot dusver zijn geweest..
Het is er rustig op de weg naar Douglas waarbij elke tweede auto die we tegen komen er eentje is van Border Control...
Ook passeren we een checkpoint maar mogen door rijden.
Douglas toont zich vriendelijker dan ik me had voorgesteld en lijkt eigenlijk op een gewone Amerikaanse stad.....
Na wat lezen over ervaringen van mensen die wandelend de grens zijn over gestoken naar Agua Prieta lijkt het ons beter om dit maar niet te doen.... Sfeertje wordt beschreven als erg beklemmend waar niet voor kiezen...
Wel boodschappen gaan doen in Douglas waar de voertaal Spaans is......

We vervolgen de weg noordoost naar Lordsburg waar we bij het stadje Rodeo de staat New Mexico binnen rijden.







De weg van Douglas naar Lordsburg is 140km met alleen het plaatje Rodeo waar meer dan 5 huizen staan...







Verder is het woestijn grond met lage begroeiing op de achtergrond geflankeerd door bergen....Arm uit het raam.... Radio op 10.... zorgen voor een forever Young gevoel bij mij....Niet na gevraagd of dit bij Yvonne ook zo was..;-}
De camping in Lordsburg is geen schoonheidje maar als doorreis camping voor 7 euro p.p. hoor je mij....ons...... niet mopperen...
De t-bonesteaks van het formaat large bakken vlot gaar op de BBG en kauwen we gevieren er vier stuks weg a 400 gram... er zijn weken bij dat ik in een hele week minder vlees eet.... :-}






Met de ochtendradio uit Nederland aan schenk ik nog een borrel in alvorens naast Yvonne te kruipen en de dag ook af te sluiten....