witte katoen en zand

Na een prachtige dag met een veelheid aan indrukken aangekomen in Alamogordo een aardig grote plaats......Onderweg op de meest onherbergzame gebieden hadden we WIFI
wat we nu ontberen.... Hebben hier een rustdag waarbij we mogelijk later op de dag nog een leuk tentje tegen komen om jullie te informeren over het vervolg van de reis...
Nu gebruik makend van de PC in de loge van het hotel 's morgens om 8 uur werkt dat niet.....eerst maar eens eens hapje eten.....
Na het ontbijt sfeervol cafe gaan zoeken in Alamorgordo om zondag ochtend ff lazy voor te zetten.... De sfeer die we zochten na korte autorit niet kunnen vinden...kort overleg waarbij mijn kennis van het gebied als gevolg van het nodige snuffelwerk tijdens nachtdiensten van pas kwam... Op 22miles naar een wintersport plaatsje gereden....Cloudcroft op 2600meter hoogte. Bij het uitstappen eerst maar ff een jas aan getrokken maar vonden er direct de sfeer en pitoresk cafeetje met WIFI wat we zochten...

Terug naar Gisteren... De dag begon met sms van Monique die gedroomd had over Yvonne die er heel anders uit zou zien....Dat dromen geen bedrog zijn toont de foto...








Doordat we ons versliepen begon onze reisdag dit keer pas om 8.15uur...
Er voor gekozen niet de snelste weg te nemen naar onze volgende bestemming maar een mooi blokje te nemen.... Zoals inmiddels wel duidelijk is gaat het dan al snel om 150km maar het was weer geen straf...
Anders dan wat de verkeersborden onderweg regelmatig aan gaven zitten wij nog niet in een ....







Het eerste plaatsje wat we passeerden is Silver City de geboorte plaats van Billy de Kid
Na Silvercity rijden we door een zeer afwisselend landschap richting Caballo.
120km waarvan delen bergachtig met passen die we door steken, kort begroeide heuvels met vervolgens weer een uitgestrekte vallei waarbij het landschap altijd blijft boeien.







We rijden op schema om bij de White sands te zijn bij zonsondergang wanneer deze het foto geniekst zijn waardoor we besluiten niet highway te nemen maar de weg die er bijna naast loopt die alle kleine dorpjes aan doet.
Voor het eerst rijden we door een agrarisch gebied waar peper...katoen...kool worden verbouuwd en waar rijen pecannoten bomen staan.





In het Peper plaatsje Hatch een hapje gaan eten...







De gevulde Burritos smaken voortreffelijk alleen waren ze groter dan we hadden verwacht waardoor we er eentje mee namen voor 's avonds in het hotel.
De weg naar the White Sands loopt door een uitgestrekte vallei waarbij we een border control post passeren en onze paspoorten moeten tonen.
Hierna zien we direct de White sands voor ons liggen...
Het is net vijf uur geweest waarbij de zon al langszaam aan het zakken is..
Het is 1 weg die door de White Sands loopt met verschillende stops.
Ik snap dat jullie zullen denken...oke maar wat zijn nu eigenlijk die White sands...
Is dat echt de moeite waard om als geaarde Zeeuwen die gewend zijn aan zand en duinen daar een bezoek aan af te leggen.?
Het zeer speciale gevoel wat het bij ons opriep was dat het eerder een sneeuwlandschap is waar je door rijd dan zand...






Bij de laatste autostop de duinen in getrokken waarbij de ondergaande zon steeds weer andere kleurtinten liet zien.
De ondergaande zon gaf in dit Theater de eindtijd aan van de voorstelling.
Op het moment dat de zon achter de berg verdween was het einde voorstelling en moesten we het park verlaten....







Heerlijk aan blog kunnen werken in cafe met de uitstralng van een huiskamer. Vanmiddag nog een keer naar het Theater White sands... Voorstelling was te boeiend en willen we nog een keer mee maken.

Gunfight

Vanmorgen met een beetje pijn in het hart afscheid genomen van de bijzondere camping in Benson...Het was er prima toeven in de dessert en had het er best een weekje vol kunnen houden....maar goed the show must go on en de trouwe lezer zal begrijpen dat het aanvangstijd hiervan 8 uur was....
Het eerste stadje wat na nog geen uur rijden aan deden was Thombstone
op 26 oktober 1881, vond hier de beroemde 'gunfight at the OK Corral' plaats.Het verhaal wat vele malen in boeken is beschreven en verfilmd.
Eind vorige eeuw was Tombstone welvarend en in het Birdcage Theatre traden Europese sterren op en er werd gegokt om miljoenen.
Het roemruchtte verleden word op een voor mij acceptabele manier uit gebuit wat het bezoek aan Thombstone meer dan de moeite waard maakt....








Leuke winkeltjes met een verschijdenheid aan kleurijke mensen die geheel passen in deze omgeving die niet alledaags is.....








Heerlijk aan het snuffelen geweest in de winkeltjes en doordat het lekker vroeg op de dag was overal nog bijzonder rustig....
Dat het Halloween tijd is is overal goed te merken waarbij we regelmatig uitgedostte types tegen komen....Ook de meisjes van de bank laten zich niet onbetuigt...








In de saloon koffie besteld en ondanks dat het net negen uur is zijn wij in deze een uitzondering want de mannen aan de bar drinken al sapjes met een schuimkraag

De regels voor het bezoek aan de saloon zijn duidelijk





Vervolgens een bezoek gebracht aan de kerk....







Na het bezoek aan Thombstone na een klein uur rijden gestopt in Bisbee
Bisbee is de plaats die in de tijd van het wilde westen bekend stond als wel erg wild.... Tevens is Bisbee bekend om zijn kopermijnen met de grootste koperproductie van de wereld. De kopermijn is nog in bedrijf.
De stad kenmerkt zich verder door een rijk arsenaal aan Victoriaanse huizen die nogal eens tegen de bergwand aan geplakt zijn...









Vanuit Bisbee loopt de weg verder naar Douglas de grensplaats met Mexico..
Het zal duidelijk zijn dat dit ons zuidelijkste punt is van de USA reis 2010
.Onderling het er over gehad hier waakzamer te zijn omdat het ons hier net wat onveiliger lijkt dan waar we tot dusver zijn geweest..
Het is er rustig op de weg naar Douglas waarbij elke tweede auto die we tegen komen er eentje is van Border Control...
Ook passeren we een checkpoint maar mogen door rijden.
Douglas toont zich vriendelijker dan ik me had voorgesteld en lijkt eigenlijk op een gewone Amerikaanse stad.....
Na wat lezen over ervaringen van mensen die wandelend de grens zijn over gestoken naar Agua Prieta lijkt het ons beter om dit maar niet te doen.... Sfeertje wordt beschreven als erg beklemmend waar niet voor kiezen...
Wel boodschappen gaan doen in Douglas waar de voertaal Spaans is......

We vervolgen de weg noordoost naar Lordsburg waar we bij het stadje Rodeo de staat New Mexico binnen rijden.







De weg van Douglas naar Lordsburg is 140km met alleen het plaatje Rodeo waar meer dan 5 huizen staan...







Verder is het woestijn grond met lage begroeiing op de achtergrond geflankeerd door bergen....Arm uit het raam.... Radio op 10.... zorgen voor een forever Young gevoel bij mij....Niet na gevraagd of dit bij Yvonne ook zo was..;-}
De camping in Lordsburg is geen schoonheidje maar als doorreis camping voor 7 euro p.p. hoor je mij....ons...... niet mopperen...
De t-bonesteaks van het formaat large bakken vlot gaar op de BBG en kauwen we gevieren er vier stuks weg a 400 gram... er zijn weken bij dat ik in een hele week minder vlees eet.... :-}






Met de ochtendradio uit Nederland aan schenk ik nog een borrel in alvorens naast Yvonne te kruipen en de dag ook af te sluiten....

Dessert....

Het lijkt of we in het ritme zitten van een eerzame werkman want ook vandaag om half zeven wakker en na alle ochtend rituelen om 8uur gaan rijden...
Eerste deel van de route ..laat ik het goblaal uit drukken loopt van Phoenix naar Tucson.....Onderweg dus naar de stad waar mijn huidige auto naar vernoemd is...Ik geloof niet dat me dit vaker is overkomen...;-)

De afstand is een kleine 120km en met uitzondering van een enkele flauwe bocht loopt deze kaarsrecht door de dessert.
Ook vandaag weer vele Suguaro Cactussen...







De Saguaro groeit erg langzaam, een centimeter per jaar - tot een hoogte van ongeveer 15 a 20 meter... De grootste cactussen met meer dan 5 armen zijn naar schatting 200 jaar oud. Na een fikse regenbui nemen ze tot 200 liter water op voldoende voor 2 jaar....De saguaro staat in het wapen van Arizona en is een beschermde plant.... Wegen en huizen lijken vaak zo te zijn gebouwd dat de Saguaro kon blijven staan...
Tucson binnen rijden gaat over een highway met zes banen waarlangs het een aan1schakeling is van bedrijvigheid met aan winkels,fastfood ketens etc etc.
Het grappige is dat de drukte af neemt op het moment dat we afslaan richting Centrum... In Europese steden is het Centrum van de stad de place to be terwijl er in typische Amerikaanse steden daar niets te beleven valt...
Auto parkeren was er geen enkel probleem en na een korte wandeling in een alternatief Cafe koffie gaan drinken....
We bestelden een Small koffie...... Oordeel zelf......






Een large koffie was ruim een halve liter voor nog geen 2 dollar en bijschenken zoals overal in Amerika gratis...
Bij het bestellen van b.v.een cola ook zo dat een leeg glas gratis bij gevuld word.
Besloten het Park met Saguaro's in de buurt van Tucson te laten liggen omdat we al veel Saguaro's hebben gezien de afgelopen dagen en vandaag kiezen voor een korte rit. Om half twee op de camping in Benson.Onze zuidelijkste overnachting vasn de reis op een kleine 200km van de Mexicaanse grens...
Al een paar keer Border Control auto zien passeren.... Rijden morgen tot aan de Mexicaanse grens.
De camping ligt op een pracht locatie midden in de dessert en straalt een wild west sfeer uit....De eigenaren een man en vrouw uit het verre Azie zijn uiterst vriendelijk en gedienstig waarbij mijn vraag hoe zij in godsnaam in deze dessert zijn beland helaas niet door mij is gesteld.... Het Koppel straalde daarvoor een te intensieve werklust uit en niet de sfeer dit soort levensvragen te beannwoorden...




Wasje gedraaid welke droog was op het moment dat je je omdraaide zo tropisch is het en hierna gaan zwemmen in het Zwembad met dessert Vieuw....
Samen met Niek boodschappen gedaan voor de BBQ...In de megawinkel een hele puzzel om te vinden wat we nodig hadden en om elkaar weer terug te vinden.... ;-)





Had het plan om buiten te slapen maar daar maar vanaf gezien na het aanschouwen van krekels en kakkerlakken tijdens de BBQ.....
Gute nacht freunde...

Apache trail

Uitgeslapen tot 8uur en direct een wasje gedraaid in de wasbak waarbij blouse na het ontbijt al weer droog was.... Het was wederom een kraakheldere lucht en een graad of 26.....
Op deze rustdag stond de Apache trail op het programma....
De Apache Trail heeft haar naam te danken aan het feit dat,lang voordat de huidige weg werd aangelegd, de Apache Indianen al gebruik maakten van deze route
Een route van een kleine 160km waarvan nu nog 40km onverhard...Het onverharde gedeelte vond ik het meest boeiend van deze route...Gelukkig was het droog want het is zonder 4 wheel drive zeker geen makkelijke route.Gelukkig de eigen Tucson thuis gelaten en met een rent car geen zorgen om te schokbrekers bij weer een diepe put....
Ik had gisteren beloofd jullie wat meer te vertellen over de lost Dutchman...
Jacob Waltz stond bekend stond als The Dutchman. Volgens de overlevering zou Waltz een goudmijn hebben ontdekt en zou hij de locatie daarvan geheim hebben gehouden. Na zijn dood, in 1891, hebben veel mensen geprobeerd de goudmijn te vinden, maar niemand is daar ooit in geslaagd. In het gebied waar Waltz leefde is nu een State Park te vinden, dat vooral populair is bij hikers.







Het pad is regelmatig erg smal en ging vaak langs diepe afgronden met prachtige vergezichten en altijd en overal cactussen....







Vaak gestopt om weer wat mooie plaatjes te schieten.
Onderweg zijn er een paar kleine stadjes die in het verleden bevolkt werden door o.a. goudzoekers,kopermijn werkers,indianen en cowboys maar de ghost stadjes zijn nu toeristische stops.... Voor mij met een te hoog movie world gehalte waardoor het mij niet echt kon boeien.... Daarom deze stops kort gehouden waardoor we meer tijd konden besteden aan foto's maken van de omgeving.....en veilig de route rijden...
Bij het Apache lake gestopt om aandacht te besteden aan de inwendige mens en ons laten informeren over zwaarte en vervolg van de route....
Hier een prachtig zicht op het Apache lake






We kregen te horen dat de weg nog 12 miles onverhard was maar door het mooie weer redelijk goed begaanbaar bleef..
Lang geleden dat ik tijdens het rijden ging verlangen naar asvalt....
Bij de Roosevelt dam....deze dam is 's werelds grootste met bakstenen gemetselde dam en bijna 300 meter hoog mochten we weer over het geliefde asvalt onze pad vervolgen...
Via de plaatjes Globe en Miami terug naar de camping gereden... Op deze late Oktorbeavond lang buiten gezeten met krekel geluiden en de ochtendradio uit Nederland op de achtergrond...

Het was met deze duizenden schoonheden


weer een zeer speciale dag...

three seasons in one day

Tijdens de koude nacht was het thema tussen de oren wanneer ik weer eens wakker werd van de kou..... was het wijs om alleen een fleece mee te nemen i.p.v. ook een slaapzak..
Yvonne lag onder me..... ff voor de duidelijkheid we sliepen in een stapelbed...... heerlijk te slapen in haar slaapzak. Rond half zeven opgestaan om de kachel aan te doen voor de hutgenoten maar eigenlijk in deze veel mee voor mezelf....
Het kraantje waar gisteren nog water uit kwam naast de hut was nu afgesloten vanwege de vorst,het rijm lag op de daken en het water voor de koffie nu getapt bij de wasgelegenheid.
vermoedelijk door de kou waren we gevieren in een uur klaar met douchen...ontbijten en ruimen waardoor we om kwart voor acht al konden gaan driven....
Het was was een kraakheldere hemel waarbij we na een dik uur rijden Sedona aan deden als tussenstop....De prille ochtend zon had geen last van wolken voor zich en alle kans om de omgeving waar we verblijven lenteachtig op te warmen....






Yvonne gaf tijdens het rijden aan spijt te hebben gisteren een kaleidoscoop in Jerome niet te hebben gekocht..... Na een kort overleg besloten 50km om te rijden en terug te gaan naar de winkel.....
Het is tenslotte vakantie dus alle tijd aan ons zelf en ruimte om deze keuzes te maken....
In Jerome eerst koffie met gebak genuttigt in een alleraardigst tentje.....zoals ik gisteren al schreef over Jerome,het is een plaatjes waar het turbulente verleden nog voelbaar is in de kiem en dit koffie tentje ook met geen andere te vergelijken valt....







Bij de kaleidoscoop winkel was het moeilijk kiezen maar werden we geholpen door een vriendelijke dame.... Na keus te hebben gemaakt verrastte Hilda en Niek ons dat wij de kaleidoscoop niet hoefde af te rekenen maar dat het een kadootje was voor ons....
De dag werd alleen maar zonniger.....
Na boodschappen te hebben gedaan de reis vervolgd en zuidelijk afgezakt richting phoenix....Niek attendeerde me er op dat ik de Radio kon instellen op een sateliet met een keuze aan zenders die niet steeds weg vielen.... Jaren 60 hits zorgden voor de achtergrond sound tijdens de autorit voor de easyriders door een een bebost landschap met onderweg plaatnamen als Strawberrie...sunflower en pines.....
Bij het doorrijden van weer een pas werden we plots geconfronteerd met de aanblik van de Lucky luck Cactussen welke kenmerkend zullen zijn in het gebied waar we nu twee dagen zullen zijn...








Net als vorig jaar ervaren we dat elke dag anders is en blij zijn dat er door verschillen in tijdszones dagen wel eens 25 uur duren...
Landschap en klimaat veranderen voortdurend ....
Vanmorgen nog vrieskou en rillend lopend over het aangevroren witte gras naar de douche gelopen en ' s avonds buiten aan de blog werken met uitzicht op palmbomen en cactussen bij zwoele omstandigheden......
Three seasons in one day geeft een zeer aangenaam gevoel alleen was het bier gisteren wel kouder.......
Morgen gaan we een trial rijden waarvan een deel de naam draagt ... De lost Dutchman....
Laat deze heer nu net geen landgenoot zijn maar een ...Duitser..... Jullie begrijpen dat ik hier mee kan leven..... Morgen hier meer over......

Shoppen en spenden

Vandaag de eerste dag dat we niet verder trekken maar een rustdag inlassen... Hildag en Niek gaan deel route 66 doen welke wij vorig jaar gereden hebben...
Yvonne en ik besluiten richting Flagstaff te gaan en dan naar Winslow verder te rijden......Winslow is bekend uit de song take it easy van de Eagles...
Well, I'm a standing on a corner
In Winslow, Arizona
And such a fine sight to see
It's a girl, my lord, in a flatbed Ford
Slowin' down to take a look at me

Het stadje ligt ook aan de route 66 maar rijdend over de highway richting Flagstaf proeven we niet de sfeer die we zochten en buigen af naar Sedona...
De weg kronkelt door een rood gekleurd gebergte met zeer bijzonder gevormde toppen en ondanks dat het licht regent besluiten we bij Slide Rock uit te stappen en op verkenning te gaan...







Wanneer ik de eerste foto wil maken blijkt mijn batterij leeg te zijn en besluit ik terug te klimmen en boven gekomen te hollen naar de auto om de batterij te wisselen.
Yvonne vermaakt zich in de tussentijd bij de snel stromende rivier.....
Terug gehold en wederom over een glibberig pad afgedaald naar de rivier met een verse batterij in de camera....
Het blijft licht regenen waar we niet veel hinder van hebben alleen goed dat we Xenos licht gewicht handdoekje bij ons hebben om de lens steeds te kuisen.....
Yvonne en ik maken er weer een sport van wie de mooiste foto maakt waarbij we elkaar geregeld voor de voeten lopen in dit inmens uitgestrekte gebied.....
Dicht bij elkaar blijven heeft in dit gebied ook zo zijn voordeel om elkaar zo nu en dan te assisteren een barriere over te steken.







Na deze wandeling de weg vervolgd en kronkelt deze verder naar het plaatsje Sedona...
In de jaren '80 werd Sedona een belangrijk centrum voor new-age-aanhangers en mensen die in spiritualiteit geïnteresseerd zijn.
Deze sfeer ademt het stadje nog steeds uit waarbij het tevens een stadje is die mij wat on-Amerikaans aan doet.
De eerste keer deze vakantie wezen shoppen en wat kado's aangeschaft voor het thuis front....
JUSTIN ...Hoe vind je deze indiaan....?
SYL.......Hebben we een goede auto voor je gekocht?
Sorry kreeg de fotos niet geladen....doe morgen een nieuwe poging
Monique.... Ze hadden Uggs maar waren hier nog wat te prjzig.... 120euro.....
Mogelijk komen we ze goedkoper tegen in de loop van de komende weken..
Na het shoppen in Sedona verder gereden naar het bergdorpje Jerome....
Sedona sprak Yvonne meer aan dan mij en bij Jerome was het net andersom...
Koper was altijd de enige reden om je heil te zoeken in Jerome ten zuiden van Flagstaff. Jerome, boven op de koperberg liep leeg toen de koperwinning gestopt werd en veranderde Jerome in een Ghost town Het werd weer nieuw leven ingeblazen door de hippies. Heden en verleden liggen ook nu nog dicht bij elkaar wat we konden proeven toen we door Jerome liepen.....Oke ook Jerome is nu een toeristisch centrum geworden maar in de kiem net wat minder gelikt dan het "brave,keurige Sedona...Althans zo ervaarde ik het dus.....
Na een Autorit van 120km arriveerden we gelijktijdig met Hilda en Niek
terug bij onze blokhut...
Aan de Route 66 bij een steakhouse gaan eten.....steak dus.....Morgen verder richting de grens van Arizona... Weervoorspellingen geven tusen de 28c en 30c aan voor de komende week.... De kachel die nu nog mee ronkt tijdens het tikken van de blog zal dan stil zijn....
Onze volgende standplaats zal zijn in een zijstraat van de lost dutchman boulevard in Phoenix Hopen deze morgen te vinden.....

Yvonne

Yvonne gaf vanmorgen met ...Ik ga douchen om half zeven het startsein voor de nieuwe dag... Voor degene die Yvonne kennen zal dit verbazen want er valt veel goeds over haar te zeggen maar om half zeven op staan doet ze doorgaans alleen wanneer ze de oppas heeft voor Jus en Syll en anders draait ze zich nog een keer om op dit tijdstip....
Dat haar humeur desondanks nog opperbest is geeft de onderstaande foto aan...
Yvonne was thuis haar zonnebril vergeten..... Een opticien binnen gestapt en de vriendelijke dame gaf eerst te kennen wel voorzet brillen te hebben maar dat deze 50 Dollar kosten.... Aan onze zuinige Zeeuwse smoeltjes las de dame af dat er een andere oplossing gezocht moest worden...Geen voorzet maar een achterzet bril was waar de dame mee aan kwam zetten voor de prijs van 0 dollar....Met een zonnige blik afscheid genomen...







Douchen op de camping wil er bij ons nog wel eens bij inschieten dus gevieren deze morgen een snelle douche genomen omdat de komende nachten op een camping zal zijn.
Om 8uur wederom startklaar voor de volgende reisdag. Het eerste uur reden we door het land van de Indianen.... een eindeloze prairie met zo hier en daar een trialer nederzetting waar de moderne Navajo indianen nu wonen.
In het plaatje Tuba City ff snel booschappen gedaan en bij een subway koffie gehaald... Helaas had men er maar twee koffie wat bleek na het afrekenen van drie koffie.... We probeerden uit te leggen dat de subway dame ons te veel terug gaf maar daar wilde ze niets van weten.... uiteindelijk met 2 koffie de zaak uit gestapt en 2dollar meer in de pocket....
Rond 11 uur reden we het Grand Canyon national park binnen....Toch wel zeer bijzonder om hier na een dik jaar weer terug te zijn.... Ik telde maar ff snel mijn zegeningen...
Bij het eerste vieuwpoint heeft Yvonne bij een stalletje een nieuwe dreamcatcher gekocht omdat de vorige kapot is gevallen.





De middag in het grand Canyon park door gebracht en ook dit keer zeggen de fotos meer dan woorden.... OOk deze tweede keer Grand Canyon was weer een zeer bijzondere ervaring.....












Bij een vieuwpoint een Nederlands gepensioeneerd stel gesproken die een jaar met de camper rondtrekken door Amerika....Tussendoor waren ze wel even naar Nederland gevlogen om hun nieuwe kleinzoon te bewonderen om vervolgens hun reis In Amerika voort te zetten...
Met het stel gewacht of de Canyon rood op zou kleuren van de late middsgzon evenals gisteren in Monument Valley maar helaas kregen we het dit keer niet zo mooi te zien.
Om 19.30 arriveerden we op de camping in Wllliams na wederom een reisdag van een dikke 11 uur...De magische grens van 1000 mijl toeren in Amerika werd bij het bereiken van de camping gehaald.... Waar zal de 2000 mijl liggen......?

Serie bezienswaardigheden

De reisdag weer gestart om 8.00uur en rond 19.00 na een dag van wederom bijzondere indrukken aangekomen in ons volgende hotel....
We hadden voor onszelf weer een vol programma samen gesteld waarbij we werden geholpen door een folder in het hotel waar onze route van vandaag exact op stond uitgetekend met al zijn bezienswaardigheden.
Onze eerste stop was bij Butler wash,Rotswoningen van Indianen uit het verleden.Om er te komen moesten we een kleine kilometer lopen door de tuin van de woningen bezaait met o.a. vele lage cactussen en onkruid.... Ik moest me inhouden om niet te gaan wieden...

Na het bezoek aan deze woningen de weg vervolgd en onderweg twee Amerikaanse bikers gesproken die onderweg waren naar San Diego...Mijn hart ging er sneller van kloppen. Rijdend over de prachtige maar soms eindeloze wegen probeer ik me voor te stellen hoe dit zal zijn trappend op de trappers i.p.v. op het gaspendaal.


Onze volgende stop was bij een bezienswaardigheid die niet in onze folder stond maar ontdekten langs de kant van de weg... Een prachtige rotsformatie waar we enige tijd rond zijn gelopen om uit diverse invalshoeken kiekjes te schieten.
Rond het middaguur kwamen we aan in een national park met diverse bruggen gevormd door de natuur....Hier een paar korte trails gelopen om de bruggen beter te kunnen spotten...
Wanneer we het park uit rijden richting Monument Valley word de weg voor ons bekend....Deze vorig jaar ook gereden en tot aan Williams waar we morgen overnachten zal dit zo zijn.... Leuk om het nu dit mooie stuk voor de tweede keer te ervaren Bij het uitzichtpunt Goosenecks wilden we lunchen maar begon het helaas te regenen.



Vijf kilometer door gereden naar het gehucht Mexican Hat en daar in een sfeervol Indiaans eettentje gaan luchen.
Het voordeel was tevens dat we tijd wonnen door later Monument valley binnen te rijden waarbij het gestopt was met regenen en de late middag zon was gaan schijnen.
Hierdoor kregen we nog een mooier zicht op de bizarre bouwsel...
Naast de route door de valley is het ook mogelijk het park in te gaan over een onverharde weg van 17km..... Onverhard was ie zeker met diepe putten en plassen waardoor het een bijzonder tochtje werd.... Want het zicht op de bouwsels was verbluffend mooi...








Oke ere wie ere toe komt maar een beetje pist was ik natuurlijk wel dat Yvonne gisteren de mooiste foto maakte....Ik was uit op Revanche hetgeen de Monument valley mij bood







Na een paar uurtje bloggen want het getikte tussendoor ook eens kwijt geweest door een wegvallende verbinding neem ik nog een borrel,ga pitten en morgen op naar de Grand Canyon
De route morgen::
http://www.afstandmeten.nl/index.php?id=468796

adembenemend.....

Rond half vijf wakker geworden en geprobeert het stilletjes te doen dat de mede hut bewoners konden blijven slapen.Op de veranda achter de laptop gekropen om o.a. route van de komnende dag nog wat na te kijken.... Na korte tijd verscheen Hilda echter ook op de veranda met laptop en zo zaten we om vijf uur getweeen op de veranda.....
Via de laptop geluistederd naar de middag radio uit Nederland wat de wereld toch wel erg klein maakt.
Na het ontbijt rond 8uur gaan rijden richting Moab... De eerste 70km was een highway die volkomen terecht als mooie route op de kaart staat aangeduid.....Jammer van de laaghangende bewolking deze morgen anders waren de vieuws nog veel mooier geweest.
Nadat we de snelweg verlaten hadden richting Moab begon het ware genieten....
Een Amerikaan die ik op een splitsing sprak over de de route gaaf te kennen....it's great..... En GREAT was het.....

Een kloof met een aaneenschakeling van adembenemende plaatsjes onderweg naar Nationaalpark Archer....
Door de laaghangende bewolking vielen ook hier wat topjes weg maar er bleef nog ruim voldoende over om voor te stoppen om maar weer een foto te maken...

Na een pracht rit door deze kloof kwamen we rond 2 uur bij het nationalpark Archer aan.....Met Ennio Morricone uit de luidspeakers het park in gereden en woorden schoten verder te kort....Ik denk dat de fotos alles uitspreken waar ik geen woorden meer voor had....




De goden waren ons prima gezind want op het moment dat we Archer binnen reden stopte het met regenen en op het moment dat we eruit reden begon het weer te spetteren.
In het plaatje Moab aangrenzend aan het park rond vijf uur in een mexicaans restaurant een hapje gaan eten.Hierna nog een autorit van een uur door wederom een mooi landschap bij een invallende duisternis naar ons volgende hotel in Monticello....
Ere wie ere toe komt de mooiste foto van de dag is door Yvonne gemaakt....

black Canyon

Voor het slapen gaan samen met Niek een half uurtje gepoedeld in de hot pool van het hotel en vervolgens als een blok in slaap gevallen.
Rond half zeven wakker waarbij Hilda ook al vol activiteit liet zien en Yvonne en Niek niets anders konden dan ook maar wakker te worden.
Het hotel in Gunnison werd voornamelijk beslapen door hunters, ruwe bolsters om te zien maar vriendelijk in het korte sociale kontakt... Op de parkeerplaats hun errein wagens die niet elke zaterdagmorgen door de wasstraat gingen en een deukje meer of minder niet nauw werd genomen.
Na het ontbijt rond 8uur gaan rijden richting Montrose....Het landschap onderweg was direct van een ongekende schoonheid..


Wanneer ik stopte gaven Hilda en Niek ook nogal eens aan ook net aan te hebben willen geven dat het weer even tijd was voor eenb foto...
De wegen zijn breed door het glooiende landschap en weinig verkeer op de weg dus ook voor de drivers de mogelijkheid om van de mooie plaatjes naast de weg te genieten..


Rond 10 uur kwamen we aan bij nationaal park....De nationale pas van de natuurparken aangeschaft via marktplaats voor 25 euro hier voor de eerste keer gebruikt.
Een slingerende weg door het gebied van de black Canyon met regelmatig vieuw points.
Bij het bezoekers centrum informatie ingewonnen en zijn we een trail gaan lopen. Volgens de beschrijving een wandeling van een dikke twee uur volgens de Amerikanen maar voor ons kwam het uit op een uur....Iets wat me vorig jaar ook al vaker was opgevallen dat tijdsinschatting trails Amerikanen erg ruim bemeten is voor de ware loop freaks uit de laaglanden.

Lopend door dit gebied wil ik fotos blijven maken van de mooie uitzichten over de Canyon....Grappig maar ondanks ons bezoek vorig jaar aan de Grand Canyon beleef ik deze ook weer als spectaculair en overweldigend.
Het is overal erg rustig langs de route en we zijn zelfs de enige Nederlanders ... de gedachtte alleen al is toch ook wel weer erg speciaal.
Uit de donkere wolken begint het geleidelijk aan te spetteren net wanneer we besluiten het park te verlaten en de weg te vervolgen.
Onderweg in het plaatjes Delta..... voelt vertrouwt..... een tusssenstop gedaan in een pittoresk koffieshopje. Rond half 6 gearriveerd In grand Junction waar we onze eerste overnachting hadden op een camping in de voor ons vertrouwde blokhutjes.
Ray

Geel...

Door de de jetlag waren er de afgelopen morgen drie prille stuiteraars die vanaf 5 uur klaar wakker waren en druk in de weer met plannen maken voor de nieuwe dag. Alleen Yvonne deed nog een verwoedde poging de start van de dag te vertragen maar had om 6uur ook in de gaten dat het een kansloze missie was.
Om half zeven gaan ontbijten wat er prima uit zag met een ruime keus dit in tegenstelling met wat we vorig jaar gewend waren.De toast,eigen gebakken wafels en zelf kleine hamburgertjes gaven ons een goede bodem voor de rest van de dag.
Wanneer ik de dag moet samenvatten zijn de Kernbegrippen,...natuurschoon van de Rocky mountains met passen van boven de 3500meter die we zijn gereden.... bijna de hele dag zicht op besneeuwde toppen Ik had jullie graag mooie plaatjes laten zien maar helaas wilde het uploaden niet lukken.Hopelijk kan ik deze morgen nog toevoegen.
De hele dag prachtig weer waarbij het boven de 3000meter wel wat frisser werd maar het zeer aangenaam bleef en we 's avonds na gloeien.



Maaaaaar het landschap was voorals geel gekleurd door het herfstblad van de berk die zeer talrijk aanwezig waren in het landschap vandaag.Met de besneeuwde bergtoppen leverde dit zeer fraaie plaatjes op.
Yvonne was haar zonnebril vergeten mee te nemen en baalde hier stevig van. Een geleende zwarte Afrikaanse pet van Esmee stond haar bijzonder goed ;-) maar ze bleef desondanks last houden van het felle zonnetje....
In Gunnison bij een opticien binnen gewipt en de dame in kwestie liet eerst voorzet glazen zien voor de prijs van 50 dollar maar kwam hierna met een achterzet bril gelijkend op eebn drie dimensionaal brilletje waar Yvonne er twee van mee mocht nemen.... Een zeer speciaal gezicht deze achterzet bril maar de zon werd er wel kracht mee buiten gesloten........
Resumerend na de eerste echte dag is wel dat het Amerika virus ons al weer fiks te pakken heeft waarbij de hele sfeer weer top is....
Morgen op weg naar Grand Junction met onderweg een trail die we willen gaan lopen in de Black Canyon.....
Onze route van morgen...
http://www.afstandmeten.nl/index.php?id=504590

Vogelvlucht

De reis naar Denver is voorspoedig verlopen.

Op het parkeerterrein mochten we kiezen uit 10 auto/s en voor een zwarte dodge gekozen....
.Naar het hotel was het nog een dik half uur driven....
Om 22uur naar bed en om drie uur met een jetleg klaar wakker...Het lukte nog om tot vijf uur te blijven liggen.....Gaan keutelen en de koffie staat te pruttelen om de dag waarlijk te beginnen.... eerste rit vandaag naar Gunnison.....http://www.afstandmeten.nl/index.php?id=501826

Nog 1 week

Nog 1 week te gaan waarbij het aftellen echt is begonnen. Koffer staat klaar waar al spullen in gedeponeerd worden die niet vergeten mogen worden om pas later in de week koffer te gaan ordenen.
We hebben er erg veel zin in!!!!!